Dworek z XIX wieku w Rumoce


Dworek wzniesiono i rozbudowano w drugiej poł. XIX wieku, choć sama wieś istnieje już
od 1420 roku. Według "Spisu ziemian z roku 1930" dobra rumockie obejmowały 1076 ha
i należały do Tadeusza Rudowskiego. Był to wówczas jeden z większych majątków ziemskich na północnym Mazowszu.

Dworek nie posiada cech stylowych. Środkową, drewnianą część o konstrukcji zrębowej wzniesiono na kamiennej podmurówce. Części boczne są murowane z cegły. Parterowy budynek ma dobudówkę z lewej strony i poddasze. Naczółkowy dach pokryty jest eternitem. Od frontu znajduje się ganek z bogatymi drewnianymi ozdobami, zwieńczony trójkątnym szczytem, którego dwuspadowy daszek wsparto na ośmiu słupach.

W latach 60. XIX wieku w majątku Rudowskich spotkali się powstańcy i przechowywano tam pieniądze na działalność spiskową oraz zakup broni dla uczestników powstania styczniowe-
go. Część z nich, tzw. skarb rublowy, odnaleziono w latach 70. XX wieku.

Z rozległego i bogatego majątku Rumoka do naszych czasów zachował się dworek, murowa-
ny dom administratora dóbr, oryginalna studnia i piwnica. Pozostał jeden staw oraz kilkana-
ście starych drzew (topoli, lipy, kasztanowca) - resztek parku krajobrazowego z XIX w.
Jest również ok. stuletnia gorzelnia, kilkakrotnie przebudowywana i znowu czynna.
Z tutejszych kapliczek warto obejrzeć kamienną, postawioną w 1897 r. Druga kapliczka pochodzi z 1908 r.

Dom administratora dóbr z 1. ćw. XX wieku w Rumoce

Murowany z cegły czerwonej i pustaka cementowego.
Fundamenty wykonano z głazów polnych.
Dach dwuspadowy,kryty eternitem.




Gorzelnia z XIX wieku.

Gorzelnia wybudowana przez właściciela majątku ziemskiego w Rumoce.