Lewiczyn

Lewiczyn wzmiankowany w 1411 roku.

Podworski park krajobrazowy z XIX wieku w Lewiczynie

Resztki starodrzewu parku krajobrazowego: grab, klon, wiąz, jesion, jawor, olsza, kasztanowiec, lipa, wierzba, topola, morwa, świerk.
W podszycie wystepuje: leszczyna , trzmielina, dereń, czarny bez, czaremcha.
W runie występuje: zdrojówka rutewkowata, gwiazdnica wielkokwiatowa, trybula leśna, bylica pospolita, nawłoć pospolita, turzyca orzęsiona.

Na wzniesieniu parku są ślady parterowego dworu z drugiej połowy XVIII wieku.
Budowla była drewniana na kamiennej podmurówce.
Dach kryty gontem i słomą. Dwór spłonął w 1953 r.
W zagłębieniu parku znajdowały się dwa stawy (obecnie zarastające roślinnością sukcesji ekologicznej). Park leży nad Dwukolanką - naturalnym ciekiem wodnym.
Dobra ziemskie wsi należały do rodziny Unierzyckich.

Na początku XIX wieku w Lewiczynie istniał posterunek straży pogranicznej.






Budynek gospodarczy

Budynek z okresu międzywojennego.
Murowany z użyciem kamienia polnego i cegły.
Dach dwuspadowy kryty dachówką.






Lipowiec

Wieś wzmiankowana w 1413 r. i 1435 r.

Park podworski z XIX wieku w Lipowcu Kościelnym
(Słup ogrodzeniowy z XIX wieku. Murowany z cegły)


Starodrzew parku: lipa, klon, kasztanowiec, modrzew.
Roślinność zielna: babka średnia, łopian, wrotycz pospolity, podbiał pospolity, bylica pospolita, jasnota biała, pokrzywa zwyczajna, maruna bezwonna.

Na terenie parku znajdował się parterowy dwór z XIX wieku.
Murowany z cegły na kamiennych fundamentach. Spłonął w 1981 r.

W północnej części parku znajdował się staw, na którym obserwuje się proces spłycania
i zarastania zbiornika wodnego.

W pierwszej połowie XVI wieku wieś należała do Ciołków.
W wieku XVIII wieś posiedli Mostowscy, na początku XIX wieku Krasińscy, później Podczascy.









Kęczewo

Pierwsza wzmianka o Kęczewie pochodzi z 1468 roku.

Park podworski z XIX wieku w Kęczewie

Starodrzew parku: modrzew, daglezja, klon jawor, lipa drobnolistna, dąb szypułkowy, klon zwyczajny, jesion wyniosły, świerk, sosna zwyczajna.
W podszycie parku wystepuje złotokop zwyczajny, śnieguliczka biała, bez czarny, lilak pospolity, głóg jednoszyjkowy.
Fauna parku: wiewiórka, puszczyk, dzięcioł czarny, dudek, padalec, jaszczurka zwinka.
Zachował się niewielki staw wodny.

Na terenie parku był usytuowany murowany z cegły, kryty dachówką dwór z XIX wieku.
Ostatnimi właścicielami majątku ziemskiego w Kęczewie była rodzina Kopalińskich.

W latach 40. XX wieku parterowy dwór i gospodarcze budynki podworskie rozebrano.

W Kęczewie funkcjonował drewniany wiatrak z XIX wieku, który uległ zniszczeniu w ostanich latach XX wieku.












Łomia

Wieś wzmiankowana w 1462 roku.

Pozostałości majątku ziemskiego w Łomi

Na wzniesieniu dawnego parku znajdował się XIX-wieczny dwór.
Murowany z czerwonej cegły na kamiennej podmurówce. Parterowy. Rozebrany po II wojnie światowej - są jeszcze ślady fundamentów budowli.

Z rozległego parku podworskiego zachowały się pojedyńcze okazy starodrzewu kasztanowca, topoli i wierzby. Obwód pni topoli na wysokości 1,3 m - od 380 cm do 490 cm.
Pospolicie występują: czarny bez, łopian, chmiel, babka średnia, bylica pospolita, wrotycz, łoboda rozłożysta. Opodal parku przpływa Stary Rów.

Ostatnim właścicielem majątku ziemskiego w Łomi był Bronisław Olszewski.





Czworak z końca XIX wieku w Łomi

Murowany z czerwonej cegły na kamiennych fundamentach.
Otynkowany. Dach dwuspadowy, kryty papą.
Czworak, w dawnym budownictwie folwarcznym budynek o czterech mieszkaniach, przeznaczony dla stałej służby dworskiej.


Stary Rów w Łomi











Niegocin

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1427 roku.

Park i sad owocowy z XIX wieku w Niegocinie


Na terenie parku był usytuowany drewniany, kryty gontem dwór z XIX wieku.
Parterową budowlę wzniesiono na ceglanej podmurówce.
Dwór spłonął w latach 60. XX wieku.

Majątek ziemski w Niegocinie należał do Kazimierza Gryglewicza (zm. 1946 r.).

Starodrzew parku: lipa "Kaśka" (okaz w wieku ok. 200-250 lat), kasztanowiec, robinia akacjowa, jesion, klon, brzoza, dąb, topola, lipa, sosna, świerk, modrzew.
W runie parku wystepuje babka zwyczajna, mlecz zwyczajny, jasnota biała, bylica pospolita.

W sadzie owocowym rosną trzy stuletnie jabłonie i jedna grusza.
Na terenie parku znajduje się staw wodny.

Przy drodze prowadzącej do leśniczówki - kapliczka wystawiona przez właściciela majątku
w 1901 roku.
















Turza Wielka

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1413 i 1430 roku.

Resztki parku podworskiego z XIX wieku w Turzy Wielkiej

Z dawnego założenia parkowo-ogrodowego pozostało zaledwie kilka starych drzew jesionu, klonu, lipy, topoli i kasztanowca.
Krzewy: bez czarny i dzika róża.
Rośliny zielne: łopian, pokrzywa zyczajna, dziewanna drobnokwiatowa, poziewnik szorstki, jasnota biała, chaber, barszcz zwyczajny, mlecz zwyczajny, ostrożeń lancetowaty, krwawnik pospolity, uczep trójlistny.

Na wzniesieniu parku był usytuowany drewniany dwór z XIX wieku, który spłonął w 1972 roku.
Z fundamentów parterowej budowli pozostało zaledwie kilka głazów.

Na terenie dawnego majątku ziemskiego znajduje się niewielkie oczko wodne i rozległe pokłady torfu.

Ostatnim właścicielem majątku był Józef Bral (zm.1943 r.).
















Niedziałki

Pierwsza wzmianka pochodzi z 1404 roku.

Resztki parku i sadu podworskiego z XIX wieku w Niedziałkach

Park położony jest na skraju lasów gminy Kuczbork (w pobliżu obelisku ofiar zbrodni pod Niedziałkami).
Na pocz. XV wieku wieś należała do rodu Świnków.
Od 1468 roku właścicielem majątku był Stanisław z Gnatowic.
Natomiast ostatnio (do 1945) wieś należała do rodziny Niedziałkowskich.

Starodzrzew parku: aleje świerków i lipy drobnolistnej.
Pojedyncze okazy grabu, buku, kasztanowca, wierzby i modrzewia.

Z dawnego sadu owocowego pozostała stuletnia jabłoń i grusza.
Pospolicie występuje chmiel i czarny bez.

W okolicznych lasach można spotkać sarny, jelenie, dziki i zające.

Na terenie parku są ślady fundamentów parterowego dworu z XIX wieku. W latach 70. XX wieku dwór rozebrano. Bodowla była murowana z czerwonej cegły i kryta dachówką.

Zachował się słup ogrodzeniowy z XIX wieku i kapliczka przydrożna wzniesiona w 1894 roku przez właściciela majątku.